بنام خالق عشق

بسم الله الرحمن الرحیم
بررسی حدیث "إنَّ اللَّهَ یَسْتَحْیی مِنَ الْعَبْدِ أنْ یَرْفَعَ
إلَیْهِ یَدَیْهِ فَیَرُدَّهُما خائِبین" همراه با بررسی جامع لغت حیاء و
محال بودن انتساب آن به خداوند.
چکیدهٔ مقاله:
خدا خالق است و انسان مخلوق؛ بر همین اساس نسبت دادن بسیاری از حالات و
ملکات انسانی به خداوند سبحان، محال است تا آنجا که ممکن است اتصاف انسان
به برخی از صفات و ملکات برای وی اوج تعالی و رشد محسوب گردد اما اتصاف
باری تعالی به همان صفات محال بوده و منع عقلی به همراه داشته باشد. یکی از
آن صفات و ملکات، حیاء میباشد با این وجود شاهدیم در بسیاری از اخبار
همچنین در برخی از آیات قرآن، حیاء به خدا نسبت داده شده است.
نسبت دادن حیاء به خدا در آیات و روایات به دو شکل صورت گرفته گاهی حیاء
از او سلب شده و گاهی خداوند به آن متصف گردیده است. نسبت به موارد سلبی
چنانچه به طور مفصل خواهد آمد منظور، دفع قبح توهمی میباشد همچنین در
مواردی که خداوند به حیاء متصف شده مثل آنچه که در این روایت با آن مواجهیم
مُراد، تعهدیست که خداوند نه از سرِ الزام بلکه از سرِ غیرت بر انجام آن
داده است و مقصود از طرح آن تشویق انسانها به انجام آن میباشد.