بنام خالق عشق
آه، ای کاش پدر ومادرم هنگام کودکی با بیان این خوی زشت و
در نوجوانی با ممانعت کردن من از دست زدن بدان، مرا از بدبختی رهایی می
بخشیدند. تیره روزی امروزین مرا غفلت و بی قیدی خطرناک آنان، سبب شده است.
(1)
چه می توان کرد که پدر و مادر و بستگانم، هیچ گاه از این خوی نکوهیده (خودارضایی)کلمه ای بر زبان نیاورند و مرا آگاه نکردند.(2)
چه می توان کرد که پدر و مادر و بستگانم، هیچ گاه از این خوی نکوهیده (خودارضایی)کلمه ای بر زبان نیاورند و مرا آگاه نکردند.(2)
۰ نظر
۱۱ آبان ۹۲ ، ۰۸:۵۵