
این که قلب باید پاک باشد، یک حقیقت است. این که ظاهر مهم نیست، یک دروغ منحرف کننده است و این که دختران بدحجاب قلبشان پاکتر است، نمیدانیم، ما در قلب آنها نیستیم، اما یقیناً عمومیت ندارد، مگر آن که دختر محجبهی بد قلبی را مفروض بدارید.
این یک ضد تبلیغ است که فرض کنیم همه بدحجابها خوش قلب هستند و همه محجبهها بد قلب. اگر عکس این فرض صادق نیست، خودش به نحو احسن صادق نمیباشد و کذب است.
همه انسانها وقتی به دنیا میآیند، قلبشان پاک است. سپس شریک گرفتن طاغوتهای درون و برون با او در عبادت و اطاعت و بالتبع گناهان و نافرمانیها، سبب آلودگی و بیماری و حتی مرگ قلبها میشود.
الف – انسان و شخصیت و اعمالش نزد خدا چهار حالت دارد:
الف/1 – انسانی که خودش خوب است، اما عملش بد است. یعنی در عملِ بد و در معصیت و گناهش، الحاد و عناد ندارد، ولی در هر حال عملش خوب نیست. مثل انسان خوب و مسلمانی که بدحجابی کند و یا کاهل نماز است و یا ... بالاخره اهل معصیت باشد.
این عده، اگر اسلام داشته باشند نیز، برای گناهانشان [کم یا زیاد] معذب میشوند، اما بالاخره نجات مییابند. به قول شهید آیت الله دستغیب (ره) - مضمون: «میگویند: شیعهی مرتضی علی (علیه السلام) به بهشت میرود. بله، بالاخره میرود، اما چه بسا پس از سیصد هزار سال عذاب جهنم، آیا تحملش را داری؟!».