توجه به حساسیت های زوجین در دوران عقد

بنام خالق عشق

هنگامی که دو نفر تصمیم به ازدواج می گیرند باید ببینند که قادر به پایدار نگه داشتن بنیان یک زندگی هستند یا خیر؟ مفهوم ازدواج چیزی فراتر از یک تعهد قانونی است. ازدواج به دختر و پسری که هیچ ارتباط و گاهی هیچ نسبتی با یکدیگر نداشته اند این اجازه را می دهدکه تا پایان عمر در کنار یکدیگر زندگی کنند. 

دوران عقد به زن و شوهر این فرصت را می دهدکه با اخلاق و روحیات یکدیگر آگاه شوند و در مورد مسائل مختلف با هم گفتگو کنند. بسیاری از مسائل و حساسیت های اعتقادی، مذهبی و عاطفی باید در زمان عقد و قبل از شروع زندگی مشترک مورد توجه و شناخت زوجین قرار بگیرد. آن ها باید بدانند که هر کدام در چه موردی حساسیت دارند و چه کاری همسران را رنجیده می کند یا چه صحبتی او را آزار می دهد یا برعکس چه رفتار و سخنی موجب آرامش خاطر او می شود تا بعد از شروع زندگی نسبت به انجام یا گفتن آن رفتار توجه بیشتری داشته باشند و از بسیاری از دلخوری ها و اختلافات جلوگیری کنند.

شناخت پیشینه خانوادگی همسر آینده تا حد زیادی می تواند ما را با اخلاق او آشنا کند چون شخصیت هر فرد حاصل تربیت خانواده ای است که در آن رشد کرده است. در هنگام نامزدی و عقد برای این شناخت باید تلاش زیادی صورت بگیرد.

 

داشتن یک زندگی صد درصد ایده‌ال غیرممکن است ولی داشتن یک زندگی خوب و موفقیت آمیز ممکن است و یکی از مهم ترین راه های رسیدن به آن شناخت یکدیگر و کنار آمدن با آن است.

 

زوجین اگر در دورانی که هنوز وارد زندگی نشده اند بدون تعارف در مورد همه چیز با هم صحبت کنند و سعی کنند خصوصیات پایه ای و اساسی یکدیگر را بشناسند بعد از ازدواج بسیاری از مشکلات شان حل می شود. هیچ فردی بی عیب و نقص نیست. ما باید بیاموزیم که در زندگی مشترک چگونه نسبت به هم متعهد باشیم به یکدیگر و نظرات هم احترام بگذاریم، از خودخواهی و خودمحوری بپرهیزیم، اشتباهات خود را بپذیریم و سعی کنیم از تکرار آن خودداری کنیم.

 

امروزه اکثر زوجین با به وجود آمدن کوچک ترین اختلاف آخرین راه یعنی جدایی را انتخاب می کنند و این مسئله نتیجه خودخواهی و عدم توجه به حساسیت ها و خواسته های طرف مقابل است.

 

زن و شوهر با تلاش و آموختن مهارت احترام به یکدیگر و عدم سوء استفاده ازحساسیت های هم می توانند زندگی خوب و بدون تنشی داشته باشند.

معاونت تهذیب حوزه علمیه