نقش خانواده در انتخاب همسر

بنام خالق عشق

ارتباط با خانواده در آستانه ازدواج قصد و اراده در انجام صحیح و منطقی امری نشانه‌ی توانایی و بلوغ فردی است. فردی که قصد ازدواج دارد به ادراک قبول مسئولیت رسیده و ازدواج را مکمل رشد شخصیتی خود می‌داند. حرکت در مسیری هدفمند، به راهنما و همراهی نیاز دارد که قبلاً این مسیر را طی نموده و به تمام پیچ و خم‌های آن آشنا باشد.

نزدیک‌ترین کسانی که می‌توانند جوان را در انتخاب همسر و تشکیل خانواده یاری رسانند، خانواده‌ی فرد است. خانواده می‌تواند با در نظر گرفتن شرایط مالی و عاطفی و روحی فرزند خود و با توجه به آمادگی او برای ازدواج محیطی دوستانه را فراهم کند تا او بتواند تمام مسائلی را که برایش مبهم است با خانواده در میان بگذارد. 

جوانانی که قصد دارند فرد مورد نظر را خود انتخاب نموده و بدون اطلاع خانواده با او آشنا شوند، بعد از آشنایی و به محض این که موضوع ازدواج را با خانواده مطرح می‌نمایند با تنش و گاهی با مخالفت روبه رو می‌شوند.

حتی اگر خانواده به این ازدواج رضایت دهد، با بروز کمترین اختلافات زناشویی و یا نارضایتی‌های جزئی، فرد با سرزنش خانواده مواجه می‌شود. اعضای خانواده نسبت به روحیات فرد آشنا هستند و قدم به قدم او را در بررسی کلیه جوانب یاری می‌رسانند. 

پدر و مادر به عنوان پشتیبان، تمام تجارب خود را در اختیار فرزند خود قرار می‌دهند و تصمیم نهایی را به او واگذار می‌نمایند. زمانی تعامل با خانواده مفید خواهد بود که پدر و مادر بدانند که فقط باید مسیر را به فرزند خود نشان دهند و اوست که تصمیم نهایی را می‌گیرد و فرد هم به نظر و عقیده‌ی بزرگترها احترام بگذارد.

 لازم است حد و مرزها رعایت شود و فرزندان خودسرانه برای رسیدن به آن چه امروز می‌بینند اقدام به ازدواج نکنند. تناسب میان زوج جوان، اگر همراه با نظر و راهنمایی والدین باشد، نتیجه‌بخش خواهد بود.

گفته شده است که کاش انسان می‌توانست دوبار زندگی کند، بار اول برای کسب تجربه و بار دوم برای استفاده از تجارب گذشته و داشتن یک زندگی سالم. ولی از آن‌جا که دوبار زندگی کردن ممکن نیست باید تا می‌توانیم در زندگی، از تجربه و حمایت دیگران بهره بجوییم. 

در عین حال ازدواج نباید برای برآورده شدن خواسته‌های دیگران باشد حتی خانواده. گاهی پدرها و مادرها برای برآورده شدن آرزوها، ایده‌آل‌ها و حتی انتقام‌جویی از زندگی و محرومیت‌های قبلی‌شان، فرزندان را به سوی ازدواج‌های اجباری و مصلحتی سوق می‌دهند که نتیجه‌ی آن انتقال همان حالت‌ها به فرزندان است و در بهترین حالت ممکن، فرد باید زندگی سخت و پرتنشی را تحمل نماید.

مریم ظریف /تبیان