بهترین رنگ در نگاه قرآن
بنام خالق عشق
بهترین رنگ آن است که صفا و بقا داشته و چشم اولیاى خدا را به خود جلب کند. همرنگ با فطرت و منطق بوده، مشترى آن خدا، و بهاى آن بهشت باشد.
همهى رنگها پاک مىشوند، قبیله، نژاد و نسب، دیر یا زود از بین مىروند، ولى آنچه ابدى و باقى است همان رنگ و صبغهى الهى یعنى اخلاص و ایمان است.
صِبْغَةَ اللّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدونَ (بقره ـ 138)
این است نگارگرى الهى و کیست خوشنگارتر از خدا؟ و ما او را پرستندگانیم.
به دنبال دعوتى که در آیات سابق از عموم پیروان ادیان، دائر به تبعیت از برنامههاى همه انبیاء شده بود، در آیه مورد بحث، به همه آنها فرمان مىدهد که " تنها رنگ خدایى را بپذیرید" (که همان رنگ ایمان و توحید خالص است)
در واقع قرآن فرمان مىدهد همه رنگ هاى نژادى و قبیلگى و سایر رنگ هاى تفرقه انداز را از میان بردارند و همگى به رنگ الهى در آیند.
انسان در زندگى خویش باید رنگى را بپذیرد، امّا در میان همه رنگها، رنگ خدایى بهتر است.
ناگفته پیداست که تا رنگ نژاد و قبیله و هوس ها را کنار نگذاریم، رنگ وحدت و برادرى و تسلیم امر خدا بودن را نخواهیم گرفت.
همهى رنگها به مرور زمان کم رنگ و بىرنگ مىشود امّا رنگ خدایى همیشگى و پایدار است.
«کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ» ( قصص، 88) و چه رنگى بهتر از رنگ خدا که او را عبادت و بندگى مىکنیم.
بگذریم که یهود، کودکان خود را با آبى مخصوص شستشو داده و بدینوسیله به او رنگ مذهبى مىدهند ، یا در جایی مفسران نوشتهاند که در میان مسیحیان معمول بود که فرزندان خود را "غسل تعمید" مىدادند، گاه ادویه مخصوص زرد رنگى به آب اضافه مىکردند و مىگفتند: این غسل مخصوصاً با این رنگ خاص باعث تطهیر نوزاد از گناه ذاتى که از آدم به ارث برده است مىشود.
قرآن بر این منطق بى اساس، خط بطلان مىکشد و مىگوید: بهتر این است که به جاى رنگ ظاهر و رنگ هاى خرافاتى و تفرقهانداز، رنگ حقیقت و خدایى را بپذیرید تا روح و جانتان از هر آلودگى پاک گردد.
بهترین رنگ آن است که صفا و بقا داشته و چشم اولیاى خدا را به خود جلب کند. همرنگ با فطرت و منطق بوده، مشترى آن خدا، و بهاى آن بهشت باشد.
همهى رنگها پاک مىشوند، قبیله، نژاد و نسب، دیر یا زود از بین مىروند، ولى آنچه ابدى و باقى است همان رنگ و صبغهى الهى یعنى اخلاص و ایمان است.
اگر مردم رنگ خدایى بپذیرند یعنى رنگ وحدت و عظمت و پاکى و پرهیزکارى ، رنگ بى رنگى و عدالت و مساوات و برادرى و برابرى ، رنگ توحید و اخلاص، مىتوانند در پرتو آن به همه نزاع ها و کشمکش ها که "هر گاه بى رنگى اسیر رنگ شود" به وجود مىآید، از میان بردارند، و ریشههاى شرک و نفاق و تفرقه را بر کنند. در حقیقت این همان بى رنگى و حذف همه رنگها است.
در واقع انسانى که با جهان بینى توحیدى زندگى مىکند و تنها خداوند را مۆثر در عالم وجود مىداند و تمام قدرت هاى غیر خدایى را نفى مىکند، زندگى او رنگ شاد خدایى دارد .
او با آرامش و اطمینان و به دور از هر گونه اضطراب و نگرانى و دلهره زندگى مىکند ، عزت نفس دارد و شخصیت خود را باور کرده است و هرگز در مقابل زورمداران سر خم نمىکند و رنگ خدایى در تمام شئون زندگى او آشکار است.
در احادیث متعددى از امام صادق(علیه السلام) در تفسیر این آیه نقل شده که مقصود از: "صِبْغَةَ اللَّهِ" آئین پاک اسلام است. (نور الثقلین جلد 1 صفحه 132)
و در حدیث دیگری آمده است: شخصى در دیوار خانه خود سوراخى ایجاد مىکرد، امام صادق علیه السلام پرسید: چرا اینکار را انجام مىدهى؟! جواب داد: تا دود اجاق منزل بیرون رود. امام فرمود: مىتوانى این منظور را داشته باشى که روزنهى ورود روشنایى قرار دهى تا اوقات نماز را بشناسى. یعنى اگر بناست در دیوار روزنهاى ایجاد شود، چرا تنها براى بیرون کردن دود باشد؟ چرا براى ورود نور نباشد؟ (آیة اللَّه جوادى، تفسیر موضوعى، ج 5، ص 132) بله مىتوان به هر کارى، رنگ خدایى داد.
راه خدا یکى است. اگر رنگ خدایى نباشد، رنگهاى دیگر، انسان را گیج و متحیّر مىکند و همرنگ شدن با جماعتى که اکثر آنها دچار انحرافند ، خود مایه رسوایى و خوارى در قیامت است.
پیامهای آیه:
1ـ ایمان به خدا، پیامبران، کتابهاى آسمانى و تسلیم خدا بودن، صبغه و رنگ خدایى است. در آیات قبل فرمود: «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ»، در این آیه مىفرماید: «صِبْغَةَ اللَّهِ»
2ـ برترین و زیباترین رنگها، صبغه و رنگ الهى است. «وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»
3ـ باید تنها بنده خدا بود، نه بندهى دیگران. «وَ نَحْنُ لَهُ عابِدُونَ»
آمنه اسفندیاری
بخش قرآن تبیان