اندازه نگهدار که اندازه نکوست!/تعیین مدت زمان مطلوب دوران عقد

بنام خالق عشق

دوران عقد فرصتی برای آشنایی بیشتر زوجین فراهم می کند و علاوه بر آن، در دورانِ فراغت از دغدغه های زندگی، زوج جوان می توانند با آرامش بیشتری به کیفیت روابط خود بپردازند. دوران کوتاه عقد این فرصت ها را از زوج جوان می گیرد اما طولانی شدن بیش از حد این دوران نیز خوب نیست. 

در ایران و در عرف اجتماعی ما در فرهنگ های مختلف حتی گاهی برای زوجی که رسماً و شرعا زن و شوهر هستند، تا زمانی که زندگی مستقل خود را شروع نکرده اند، محدودیت هایی وجود دارد. در چنین فرهنگ های خانوادگی، طولانی شدن دوران عقد توصیه نمی شود. زیرا در این دوران زوج جوان امکان برخوردهای شناختی با هم را ندارند و حساسیت های موجود ممکن است مسائل حاشیه ای مختلفی برای آنها ایجاد کند. برای خانواده هایی که طولانی شدن دوران عقد نمی تواند فرصت بیشتری برای شناخت فراهم کند دوران چند ماهه مناسب به نظر می رسد. در این خانواده ‌به بهانه های تامین جهیزیه و ... صلاح نیست دوران عقد طولانی شود. بهتر است زوج جوان زندگی خود را شروع کنند و خانواده ها بدون فشار آوردن به خود، به تدریج در تامین ما یحتاج زندگی به زوج جوان کمک کنند و تامین مواردی که اولویت کمتری دارند را به تعویق بیندازند.

در خانواده هایی که فرصت تعامل زوج جوان وجود دارد نیز، بر حسب مشغلۀ کاری زوج جوان می توان کمیت موثر تعامل را مطرح کرد. به اندازه هایی که زوج جوان نسبت به شناخت هم به درجه رضایت بخشی رسیدهئ اند و به سوالات اصلی درباره طرف مقابل پاسخ دادند، بهتر است زندگی خود را شروع کنند. این دوران می تواند بین چند ماه تا حداکثر دو سال طول بکشد. مثلا ممکن است یکی از زوجین در شهر یا کشور دیگری مشغول ادامه تحصیل یا کار باشد و فرصت در کنار هم بودن برای زوج جوان میسر نباشد. در چنین شرایطی هم می توان تا حدودی طولانی تر شدن دوران عقد را توجیه کرد اما در هر حال به نظر می رسد زمان بیشتر از دو سال مناسب نباشد.

 

برای شرایط متفاوت و افراد مختلف، دوران عقد متفاوتی پیشنهاد می شود. بهتر است به محض آنکه زوج جوان به شناخت مناسبی از هم رسیدند، دوران عقد پایان یابد. از سوی دیگر به محض آنکه مشاهده شد یکی از زوجین به دلیل طولانی شدن دوران عقد احساس مسئولیت کمتری احساس می کند، بهتر است زندگی مستقل شروع شود. دوران عقد به دلیل وابستگی زوج جوان به خانواده ها زمینه دخالت خانواده ها را هم فراهم می کند که بهتر است به محض مشاهده نشانه های آغاز این دخالت، دوران عقد تمام شود.

 

بهتر است زوج جوان هوشیار باشند و در صورت دستیابی به شناخت مناسب دوران عقد را به پایان برسانند و باقی مشکلات را در طول زندگی مشترک حل کنند.  به نظر می رسد به طور متوسط در دوران عقد کمتر از سه ماه به سختی می توان شناخت لازم را پیدا کرد همچنین در دوران عقد بیش از دو سال هم مشکلات طولانی شدن دوران عقد پدیدار می شود. هرچند خانواده ها و زوج جوان بر اساس فرهنگ خود و شرایط زوج جوان می توانند در این باره تصمیم بگیرند اما هوشیاری نسبت به بروز نشانه های آثار سوء این دوران بسیار مهم است و زوج جوان باید به این نشانه ها توجه داشته باشند.

 

معاونت تهذیب حوزه علمیه